تاثیر لباس محافظتی شیمیایی بر میزان شاخص تنش فیزیولوژیک

  اهداف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر فعالیت بدنی با پوشش ضدشیمیایی و پوشش کار نظامی بر شاخص تنش فیزیولوژیک انجام شد.   روش‌­ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی متقاطع، 30 داوطلب مرد دانشجو یا سرباز سالم در محدوده سنی 25-18 سال انتخاب شدند و از نظر وضعیت سلامت عمومی مورد بررسی قرار گرفته و فرم رضایت آگاهانه را تکمیل نمودند. این افراد با تخصیص تصادفی در اولویت استفاده از پوشش‌­ها­، فعالیت فیزیکی را طبق پروتکل بروس روی تردمیل انجام دادند. متغیرهای همودینامیک، قبل، بعد و پنج دقیقه بعد از فعالیت بدنی در این افراد اندازه‌­گیری و ثبت شد­. بعد از پایان فعالیت بدنی با استفاده از تعداد ضربان قلب و میزان درجه حرارت مرکزی بدن­، شاخص تنش فیزیولوژیک محاسبه شد. ‌برای تجزیه‌ و تحلیل داده­‌ها از نرم‌افزار SPSS 11.5 و آزمون‌­های اندازه‌­های تکراری ANOVA و T زوجی استفاده شد.   یافته­‌ها: شاخص تنش فیزیولوژیک در داوطلبان با پوشش ضدشیمیایی 3.5 ± 4.1 و با پوشش کار نظامی 0.42 ± 2.23 بود (0.001>p). پارامترهای همودینامیک بعد از انجام فعالیت بدنی در دو نوع پوشش اختلاف آماری معنی‌­داری نشان دادند (0.001>p). مدت زمان انجام فعالیت بدنی و مسافت طی­‌شده­، برای پوشش کار نظامی بهتر از پوشش ضدشیمیایی بود (0.001>p). نتیجه‌­گیری: پوشش ضدشیمیایی در مقایسه با پوشش کار نظامی باعث تنش فیزیولوژیک بیشتر­، محدودیت بیشتر در عملکرد و بروز سریع­‌تر خستگی می‌شود. در استفاده از پوشش ضدشیمیایی، افزایش درجه‌ حرارت مرکزی بدن­، کاهش زمان تحمل فرد و تنش گرمایی رخ می‌دهد.